یاکریـم

یاکریـم

دانشجوی سال سوم آموزش ابتدایی
دوستدار خواندن و نوشتن

+ حالا دیگه دانشجوی سال آخر:)
(مهر ۱۴۰۳)

بایگانی
آخرین نظرات

۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «فیلم و سریال» ثبت شده است

فلذا، سرزمین مادری رو دریابید

سه شنبه, ۸ خرداد ۱۴۰۳، ۱۲:۳۵ ق.ظ

شده تکّه‌های یه سریال رو تو شبکه‌های اجتماعی نگاه نکنید، تا سر فرصت همه‌ی قسمت‌هاش رو ببینید؟ «سرزمین مادری» واسه من اینطوری بود. هروقت از تلویزیون پخش می‌شد، یا شبکه رو عوض می‌کردم، یا رومو برمی‌گردوندم که نبینم. این ماجرا ادامه داشت تا همین یکشنبه. دیگه در برابر وسوسه‌ها تاب نیاوردم و قسمت اوّل رو دیدم. به دو روز نکشیده، فصل یک رو تموم کردم. همه بیست و یک قسمتش رو. فارغ از نکات خوب یا بدش، یه چیزو خیلی پسندیدم: تلفیق موفّق تاریخ و داستان. اینطوریه که شما داستان یه پسر یتیم و آواره رو دنبال می‌کنی، همزمان برای فهمیدن بیشتر جزئیات مجبور هستی که از وقایع تاریخی اون زمان هم سردرآری. بدون هیچگونه خستگی و ملالتی. کدوم سریالو سراغ دارید که این ویژگی رو داشته باشه؟ یعنی واسه آگاهی از «تاریخ واقعی» مجبور باشی یه «قصّه غیرواقعی» رو هم موبه‌مو بدونی و یا برعکس.

درباره فیلم «تا ۱۰ بشمار»

دوشنبه, ۳ مهر ۱۴۰۲، ۰۸:۲۷ ب.ظ

شاید باورتون نشه ولی یکی از سبک‌هایی تو که سینما و تلویزیون دوست دارم، سبک فیلم‌های متأهلیه. سریال «سرباز» رو که یه بار از شبکه سه پخش شد دوست داشتم، چون درباره مصائب دو نفر به اسم یلدا و یحیی بود که قرار بود با همدیگه ازدواج کنن و یحیی باید میرفت سربازی. فیلم کوتاه «به صرف شربت و شیرینی» رو دوست داشتم چون درباره مشکلات یه زوج دیگه در حین ازدواج بود و اختلاف‌نظری که توی برگزاری مراسم داشتن. یه فیلم هم دیشب دیدم به اسم «تا ۱۰ بشمار» که باز هم موضوعش یه زن و شوهر و مشکلات زناشویی‌شون هست، امّا نه یه زن و شوهر معمولی!

داستان فیلم از اینجا شروع میشه که یه روز صبح آرمان و کتایون با همدیگه قرار میذارن پیاده‌روی کنن و هرکی زودتر خسته شد، خواسته‌ی طرف مقابل رو بپذیره. این خواسته در طول مسیر چند بار عوض میشه و انجام‌دادنش سخت‌تر و پرهزینه‌تر میشه. جالب اینجاست که حین قدم‌زدن، خیلی از زخم‌های کهنه‌شون سر باز میکنه و حرفایی که تا حالا به همدیگه نزدن، تو روی همدیگه میگن. از جمله اینکه کتایون دوست داشت آرمان هم‌سن و سال خودش باشه، نه اینکه پونزده سال اختلاف داشته باشن!

همین یه ویژگی منو جذب خودش کرد و باعث شد به تماشای فیلم بنشینم. تمام طول فیلم آرمان و کتایون روبه‌دوربین در حال پیاده‌روی هستن و نباید توقف کنن. بد نیست بدونید که فیلم قرار بوده تک‌پلانه باشه، یعنی دوربین هیچ‌وقت کات نخوره. در عمل به خاطر طولانی‌بودن مسیر این اتفاق نیفتاده ولی سبک و سیاقش خیلی مینیماله. دو سه تا بازیگر داره و یه خط داستانی ساده، با یه پایان قشنگ. 

خلاصه از اون فیلمهاست که لابه‌لای حرفهای معمولی، گریزی به فلسفه و روانشناسی و اینا میزنه. اگه مخاطبش نیستید، ممکنه حوصله تون سر بره‌. اگه هستید، به دیدنش می‌ارزه.

آها «تا ۱۰ بشمار» یعنی چی؟ یه قانون هم گذاشته بودن که حین پیاده‌روی، هرکی افتاد زمین میتونه تا ۱۰ بشماره. اگه بلند شد که هیچی. اگه بلند نشد، باخته. کلاً تا ۱۰ شمردن چیز خوبیه، نه؟

احساسم پس از دیدن اولین قسمت پدرخوانده

شنبه, ۱ مهر ۱۴۰۲، ۰۱:۲۹ ق.ظ

با لهجه برره‌ای بخونید: کف وَکردم! آخه چقدر یه آدم میتونه دورو باشه. چقدر میتونه هنرمند باشه و تو نقشش فرو بره. قشنگیش به اینه که موقع شب شدن و چشم بستن آدم‌ها، خودت هم چشمتو ببندی یا اون قسمتو رد کنی. اون وقت میفهمی غافلگیری و استدلال و فریب یعنی چی!

هر آدمی به وقت خودش احساساتی میشه، نه؟

پنجشنبه, ۳۰ شهریور ۱۴۰۲، ۱۲:۱۵ ق.ظ

امیر+ گاهی وقت‌ها توی وبلاگش درباره‌ی فیلم‌ها و سریال‌های موردعلاقه‌اش می‌نویسه. توی آخرین فرسته، برای «کسانی که خیلی وقته اشک نریختن» یه دونه فیلم معرّفی کرده. اونجا بود که از خودم پرسیدم: منی که اینقدر سرد و بی‌احساس به نظر می‌رسم، ممکنه با دیدن یه فیلم اشک بریزم؟ شاید تعجّب کنید ولی جوابم مثبته. به نظرم هیچ‌کس بی‌احساس آفریده نشده، بلکه در موقعیت‌های مرزی‌ و ویژه‌ای احساسات خفته‌ی هرکس بیدار میشه. راه و چاه این موقعیت‌ها رو نویسنده‌ها و هنرمندها خوب میدونن، وگرنه اینقدر آثارشون پرفروش نمی‌شد. یکی از اون موقعیت‌ها برای من وقتیه که آدم‌بدها و شخصیت‌های منفور داستان، کاملاً برخلاف انتظار ما، دست به ایثار و فداکاری می‌زنن؛ مثل کاری که «زوکو» در «آواتار، آخرین بادافزار» انجام داد، یا «برلین» در «خانه کاغذی». هردو باعث شد اشکم در بیاد. یا «شرلوک هولمز» که یه کارآگاه عدالتخواه و در عین حال نچسب و خودخواه بود، در یکی از قسمت‌ها قصد داشت جون خودش رو فدا کنه و باز باعث شد اشکم در بیاد. اینطور که معلومه من خیلی بی‌عاطفه نیستم، فقط باید موقعیتش پیش بیاد!

شما چی؟ اشکتون دم مشکتونه یا مثل من باید منتظر باشید موقعیتش پیش بیاد؟

«شرلوک» + «۱۲ مرد خشمگین»

جمعه, ۱۷ شهریور ۱۴۰۲، ۱۰:۴۷ ب.ظ

۱- سریال شرلوک که احتمالاً اسمش براتون آشناست درباره همون شخصیت معروف داستان های کارآگاهیه یعنی شرلوک هولمز. این بار شرلوک هولمز و دکتر واتسون در قرن بیست و یکم حضور دارن و پرونده های جنایی مختلف رو حل می کنن. یکی از خاصیت های فیلم شخصیت پردازی خیلی خوبشه. با اینکه فیلم داستانی معمایی و جناییه انتظار نمیره که زیاد به ویژگی شخصیت پردازی دقت کنن امّا نویسنده ها این کار رو به نحو احسن انجام دادن. شرلوک یه نابغه بی عاطفه است و جان واتسون یه رفیق فداکار. اما اگه فکر میکنید این دو نفر در این دو جمله خلاصه میشن سخت در اشتباهید! درواقع توی سیزده قسمت سریال یه ماجراهایی اتفاق می افته که شخصیت ها با خودشون درگیر می شن و زوایای پنهانی از خودشون رو به نمایش میذارن. طوری که باورمون نمیشه این همونه! از این گذشته سطح معماها واقعاً بالاست و نیازمند دقت زیاد. توصیه ام اینه اگه دوست دارید راحت باشید دوبله فارسی رو بشنوید ولی اگه تمایل دارین بازی واقعی بازیگران رو تجربه کنین و از لهجه شیرینشون کیفور بشید زیرنویس ببینید.


۲- یازده مرد خشمگین و یک نفر که جمعاً میشن «۱۲ مرد خشمگین» ساخته ی سیدنی لومت، یه فیلم سیاه و سفیده. اگه میونه خوبی با این فیلما ندارید میتونید ادامه ی این متنو نخونین ولی اگه میخواید ترغیب بشید باید یه ذره داستان فیلم رو لو بدم: پسری به جرم قتل پدرش دستگیر میشه درحالیکه هنوز هجده سال سن داره و قراره اعدام بشه. هیئت منصفه بدون هیچ درنگی حکم به اعدامش میدن ولی یه نفر رأی مخالف میده. از اونجا که برای اجرای حکم باید نسبت رأی ها دوازده به هیچ باشه یعنی همه مخالف یا همه موافق باشند آب پاکی رو دست همه ریخته میشه. بعد اون یه نفر یه تنه جلوی همه می ایسته و با یادآوری شواهد حیرت آور و یه سری استدلال های محکم ثابت می کنه که همه دارن اشتباه می کنن و دستی دستی یه نفرو به کشتن میدن. خب فکر کنم اسپویل شد ولی عیبی نداره. خودم با همین اسپویل فیلم رو دیدم و راضی ام!