یاکریـم

یاکریـم

دانشجوی سال سوم آموزش ابتدایی
دوستدار خواندن و نوشتن

+ حالا دیگه دانشجوی سال آخر:)
(مهر ۱۴۰۳)

بایگانی
آخرین نظرات

کشف‌الاسرار میبدی، قسمت هفتم

شنبه, ۴ ارديبهشت ۱۴۰۰، ۱۱:۰۳ ب.ظ
  • روز بنیاد نهادن دوستی
قولُه تعالی: «وَ اِذ اَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی آدَم...». از روی فهم بر لسان حقیقت، این آیت رمزی دیگر دارد و ذوقی دیگر.
اشارت است به بدایت احوال دوستان و بستن پیمان و عهد دوستی با ایشان، روز اوّل در عهد ازل¹، که حق بود حاضر و حقیقتْ حاصل.
چه خوش روزی روز نهادِ بنیاد دوستی است! چه عزیز وقتی که وقت گرفتن پیمان دوستی است! مریدانْ روز اوّل ارادت هرگز فراموش نکنند. مشتاقان هنگام وصال دوست، تاج عمر و قبلهٔ روزگار دانند.
فرمان آمد که: یا سیّد²! «و ذکّرهم بِایّامِ الله» این بندگان ما که عهد ما فراموش کردند و‌ به غیری مشغول گشته، با یاد ایشان ده آن روز که روح پاک ایشان با ما عهد دوستی می‌بست، و دیدهٔ اشتیاق ایشان را این توتیا می‌کشیدیم که: «اَلَستُ بِربِّکم؟»
ای مسکین! یاد کن آن روز که ارواح و اشخاص دوستان، در مجلس اُنس از جام مَحبّت شراب عشق ما می‌آشامیدند، و مقرّبان مَلأ اعلی می‌گفتند: اینْت³ عالی همّت قومی که ایشان‌اند! ما باری از این شراب هرگز نه چشیده‌ایم و نه شمّه‌ای یافته‌ایم.
زان می که حرام نیست در مذهب ما
تا بازِ عدم⁴ خشک نیابی لب ما
روزی آن مِهتر⁵ عالم و سیّد وُلِد آدم (ص) می‌گفت: «اِنَّ حِرا جَبَلٌ یُحِبُّنی و اُحِبُّه» این کوه حِرا مرا دوست است و من او را دوستم. گفتند: «ای سیّد! کوه را چنین می‌گویی؟ چیست این رمز؟ گفت: «آری، شرابِ مهر از جام ذکر آنجا نوش کرده‌ایم.»
سیّد -صلواتُ الله علیه- در بدایت کار که آثار نبوّت و اَمارات وحی بر او ظاهر گشت، روزگاری با کوه حِرا می‌شد، و دردِ این حدیث در آن خلوتگاه، او را فرو گرفته، و آن کوه او را چون غمگساری شده:
جز گِردِ دلم گشت نداند غم تو
در بُلعجبی هم به تو ماند غم تو
هرچند بر آتشم نشاند غم تو
غمناک شوم گرَم نماند غم تو
... پیر طریقت گفته در مناجات: الهی! چه خوش روزگاری است روزگار دوستان تو با تو! چه خوش بازاری است بازار عارفان در کار تو! چه آتشین است نفَسهای ایشان در یادکرد و یادداشت تو! چه خوش دردی است درد مشتاقان در سوزِ شوق و مهر تو! چه زیباست گفت‌وگوی ایشان در نام و نشان تو!

۱. پیمانی که در آغاز آفرینش از آدم گرفته شد.
۲. خطاب میبدی به پیامبر اکرم (ص). 
۳. زهی! آفرین! (از اصوات تعجّب).
۴. وقت مرگ. 
۵.بزرگتر، متضاد کِهتر. 
برگزیده کشف‌الاسرار میبدی، به کوشش دکتر محمدمهدی رکنی، ص ۷۶ تا ۷۹.

پی‌نوشت: ببخشید بابت تأخیر دو روزه. :)
  • علیرضا

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی