مقدار زیادی خودخوری به پیوست است
جمعه, ۲۸ مهر ۱۴۰۲، ۱۰:۱۲ ب.ظ
از خودم عصبانیام. از اینکه قاطعیت ندارم. از اینکه توی باورهام به یقین نرسیدم و بهشون پافشاری نمیکنم. از اینکه جهاد تبیینم در حدّ صفره. از اینکه در برابر حرفای بقیه لام تا کام حرف نمیزنم. از اینکه دخترخالههام هیچ حجابی روی سر ندارند و منِ مثلاً بچه مسلمون جیکم در نمیاد. از اینکه نمیتونم از فلسطین دفاع کنم. از آرمان قدس، از جمهوری اسلامی، از دین، از همه چی.
بخش بزرگی از زندگی، همین نتونستنها و حسرتخوردنهاست...
پ.ن: حرفی که شاید خودم سالها بعد نقضش کنم.