سلام علیرضا:)

عالم واقعی و دنیای قصه‌هایی در کار نیست. هر چه هست و نیست همه از همان نور واحد است. این ماییم که به آنها برچسب زده‌ایم و رویشان اسم گذاشته‌ایم. رها کن. بیا تا با همان نور واحدمان خوش باشیم:)

باشه؟:)

پناه بردن به قصه ها زندگی رو تحمل پذیرتر می کنه.

سلام
من خودم چند ماهی میشه که خودمو غرق سریال کردم.
واقعا منم دلیلشو نمیدونم

گاهی دلم می‌خواد زندگی واقعیم هم شبیه دنیای قصه‌ها باشه. یعنی دوست دارم زندگیم جوری باشه که دیگران هم بگن خودش و زندگیش بیشتر شبیه یه قصه یا افسانه بود.

برای من نهصد گیگ است برادر :)
تازه کلی فیلم و انیمه هم حذف کردم، با آن‌ها از یک و نیم ترابایت هم می‌گذشت :)

آقای برادر من خودم هم نمی‌فهمم!

رها کن و اجازه بده خوش باشیم:)

امان از بی هدفی...
آهنگ گوش دادن برای فرار از واقعیت زندگی
چیزی که مدت ها انجامش دادم
اما به این نتیجه رسیدم که هیچ فایده ای نداره
و الحمدلله ترکش کردم و به آغوش هیئت برگشتم 😄
منتهی تاثیر فیلم از بعضی جنبه ها بیشتر از آهنگه
+ اینم تجربه ی من

اگر میتونستم براتون کاری بکنم فیلما رو پاک میکردم 😅😁

فکر کردم فقط من اینطوریم:)

برم به مامانم بگم نگاه کن بچه های مردم هم که هی میگی، همه مثل منن!!!!

دنیای واقعی رو که وسطشیم. دنیای قصه ها رو ترجیح میدم