سال‌تحویل پشتِ چراغ‌قرمز

شاید کمی آدم ناراحت بشه که جای ثابتی مثل خونه و پشت تلویزیون نیست که سال تحویل بگذرونه :) ولی آخرش دلش رو صاف میکنه و میگه الان اصلا این چیزا مهم نیست. الان وقت اینه که دوباره از اول شروع کنم. همه چیزای بد رو فراموش کنم و دوباره به ساختن خوبی ها فکر کنم :)

پاسخ:
احسنت ولی بهتر بود توصیف می‌کردی. 😅

۱۵ مهر ۰۰ ، ۲۲:۳۶

حمیدرضا ...

همیشه تو توصیف کردن مشکل داشتم :(

پاسخ:
سخته ولی دستت که گرم بشه، لذّت‌بخش میشه. :)

۱۵ مهر ۰۰ ، ۲۳:۰۰

عی‍ن‍‍ک ...

عنوانو دیدم یه لحظه با خودم فک کردم نکنه سالِ ۱۴۰۱ تحویل شده و من عقب موندم :| بعد یادم افتاد هنوز کلّییی تا آخر سال زمان داریم :)))

پاسخ:

می‌دونستم که این سوءتفاهم پیش میاد. 😁

البته سال‌تحویل «زودتر از چیزی که فکرش رو بکنیم، از راه می‌رسه» و اینجور حرف‌ها.

۱۵ مهر ۰۰ ، ۲۳:۰۲

حمیدرضا ...

اصلا آقا من هیچی از توصیف بلد نیستم. اون کتابه هم یادم نمیاد از توصیف چیزی گفته باشه

پاسخ:
نسخه بدم؟ :))

۱۵ مهر ۰۰ ، ۲۳:۰۲

عی‍ن‍‍ک ...

ولی بعداً که معلّم شدی لطفاً از این موضوعای سخت به شاگردات نده و بذار هر چی خودشون عشقشون کشید بنویسن :/ و بعد به همشونم بیست بده لطفاً :دی.

پاسخ:

آخ! دلم زنگ انشا خواست... :(

من باور دارم که به هرکی باید به‌اندازه تلاشش نمره داد. والسّلام. :))

۱۵ مهر ۰۰ ، ۲۳:۲۲

حمیدرضا ...

معلومه حاجی! بله بده...

پاسخ:
بیشتر بخوان و بیشتر بنویس! همین.

۱۵ مهر ۰۰ ، ۲۳:۵۵

زری ...

واهاهاهاییی
کامنتا رو از بالا به پایین خوندم و درست بودن =>>>>>>

پاسخ:
:)

۱۶ مهر ۰۰ ، ۰۰:۱۴

میم مهاجر

سلام
مقطع ابتدایی انشا داره؟
چرا همه‌ی خاطرات من از انشا نویسی برمی‌گرده به متوسطه اول؟
از ابتدایی فقط جمله نویسی یادمه و دیکته

پاسخ:
علیک سلام

بله، ابتدایی هم انشا داره!

اینطور که گاهی در تلویزیون می‌بینم و خودم هم به یاد دارم، ابتدایی هم انشا داره، منتها ساده‌تر و محدودتر از مقطع‌های دیگر.

۱۶ مهر ۰۰ ، ۱۶:۱۷

حاج‌خانوم ⠀

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم
دکمه رادیو را زد و خاموشش کرد. حوصله آهنگ‌هایش را نداشت. الان باید مثل هر سال، نشسته باشد کنار سفره هفت‌سین، پیش مادرش و بعد تحویل سال،
دستانش را ببوسد. اما نشسته بود پشت فرمان، دستایش رو دوطرف فرمان گرفته بود و کف دستانش خیس بود،آرنج چپش، کنار شیشه بود و هر از گاهی به سر و صورتش می‌کشید.
هر چند ثانیه یکبار، دست چپش را می‌چرخاند و به عقربه‌های طلایی ساعت نگاه می‌کرد.
نیم ساعت مانده بود تا توپ سال نو، بترکد و او اینجا گیر کرده بود.
...
مشتی حواله فرمان کرد، و بعد دستش را با دست دیگر گرفت. ایروانش در هم گره خورده بود. نگاهی به سمت چپش انداخت، یک خانواده 4 نفری توی ماشین داشتند می‌خندیدند، حتما در مسیر مسافرت بودند که اینقدر خوشحال بودند.

سمت راستی، زن و مرد مسنی توی ماشین بودند.
از آینه نگاهی به پشت سر انداخت... خانمی با روسری آبی فیروزه‌ای پشت فرمان بود، از همان روسری‌هایی که هفته پیش برای غزل خریده بود.
سرش را گذاشت روی فرمان...
- آخه کی گف یه ساعت مونده به تحویل، بزنی بیرون! می‌ذاشتی بعدش...
بد و بیرهی بود که حواله خودش می کرد و گوشی‌اش زنگ خورد، تماس تصویری از غزل بود:
-سلام داداشی! کجا موندی؟ چرا قیافه ات قبل تحویل سال اینجوریه؟
- ترافیک! بعید می‌دونم تا یه ساعت دیگه هم برسم...
- عیب نداره، ما تماس گرفتیم که لحظه سال تحویل دور هم باشیم، قربون داداشم برم که داروهای مامان از هر چیزی براش مهمتر بود، وقتی خسته از شیفت رسیده بودی. می ذارمت کنار سفره هفت سین... نمی‌خوام جات پیش ما خالی باشه.
بعد هم دوربین را چرخاند و همه برایش دست تکان دادند و می‌خندیدند.
گوشی را گذاشت روی پایه...
ساعت را نگاه کرد، نیاز به رادیو نبود، صدای تلویزیون از توی گوشی می‌آمد.
بهاره به سمت گوشی آمد: بابایی! امسال گفته بود پیشمونیا... ولی مامان راس میگه، باید داروهای مامانی رو می‌گرفتی، حالا کی می‌رسی؟
دست بود قطره اشک، کنار چشمش را پاک کرد: قربون دخترم برم، یه ساعت دیگه نهایتاً خونه‌ام.
و همان موقع توپ سال تحویل ترکید: آغاز سال یک هزار وسیصد و نود و هشت

پاسخ:

علیکم السّلام

خوش آمدید به یاکریم!

آفرین به شما.

جسارتاً نمره‌ی قبولی رو گرفتید.

فقط اجازه هست دوتا ایراد ریز بگیرم از نوشته‌تون؟

به‌نظرم در توصیف رفتار راننده اغراق کردید. ازدست‌دادن سال‌تحویل و نبودن در کنار خانواده، ناراحت‌کننده است ولی نه اونقدر که با مشت به فرمان ماشین بکوبیم! این نظر شخصی بنده‌ست.

همچنین جایی‌که خواهرش میگه: «قربون داداشم برم که داروهای مامان از هرچیزی براش مهمتر بود، وقتی خسته از شیفت رسیده بودی...» درسته که می‌خواید غیرمستقیم اشاره کنید که راننده هم پرستاره و هم خیلی خسته است، امّا این اشاره‌تون خیلی هم غیرمستقیم نیست و گل‌درشت درآمده.

امیدوارم همیشه قلمتون پربار و نویسا باشه.

۱۶ مهر ۰۰ ، ۲۲:۰۱

امیر +

مشکل اینه که همچین مشکلی به وجود نمیاد . تصورش سخته.
دو تا زمان سال تحویل که اصلا پرت هستن. ساعت ۲ و ۷ صبح
دو تا هم ساعت ۱۴ و ۲۰ . به نظرم خیابونها شلوغ نیستن :)
حالا فرض بکنم اینطوری باشه هم باید فکر کنم ... فکر می‌کنم اگه چیزی نوشتم اینجا می‌ذارم.

پاسخ:
یعنی سال‌تحویل حتماً باید در یکی از این چهار ساعت باشه؟ نمی‌دونستم حقیقتاً!

حالا جهان داستانیه دیگه. قیدوبندی نداره. شما فرض بکن سال‌تحویل ساعت پنج یا شش بعدازظهره. :)

۱۶ مهر ۰۰ ، ۲۲:۵۰

Marcis March

پر آدمای گاها بداخلاقی که چند ثانیه به خاطر سال جدید کمتر بداخلاق میشن.. کلی جنب و جوش و اینا... فکر نمیکنم خیلیم بد باشه

پاسخ:

مردم در سال‌تحویل آرام‌تر هستند؟

شاید!

۱۷ مهر ۰۰ ، ۱۵:۱۰

حاج‌خانوم ⠀

ممنون بابت نمره قبولی و تذکرات
وقتی برنامه‌ریزی کنی یک جایی باشی و نشه، اعصاب ادم بهم می‌ریزه، حداقل تو یکسری از اقایون دیدم.
بعد هم این بنده‌خدا، بعضی از تحویل‌سال‌ها نبوده و امسال قراربوده که باشه... ولی بازم نشد.
*
نگفتم پرستاره، نوشتم شیفت بوده، رفت دارو بگیره.
اتفاقا به نظرم پرستار نیست، چه اینکه اگر پرستار بود، در جریان کامل درمان مادرش بود و لازم نبود بیاد نسخه‌ رو برداره و ببره. می‌تونه هر شغلی داشته باشه... آتس‌نشان، پلیس و امثالهم.

فی‌البداهه بود واقعا... اگر یکی دوتا ویرایش می‌خورد، بهتر می‌شد. ویرایش اول رو خدمتتون فرستادم.

پاسخ:
سپاسگزارم از همراهی و توجّهتون. :)

۱۷ مهر ۰۰ ، ۲۰:۲۸

دچارِ فیش‌نگار

میاد بهت اگه یه نمره خوب به ما بدی

پاسخ:
شما که هنوز برگه‌ت خالیه!

۱۸ مهر ۰۰ ، ۱۶:۴۶

.. میخک..

آقا اجازه ما زنگ پیش امتحان داشتیم خسته‌ایم :/

پاسخ:
این حرف‌ها از شما بعیده ها!

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

یاکریـم

یاکریـم

دانشجوی سال سوم آموزش ابتدایی
دوستدار خواندن و نوشتن

+ حالا دیگه دانشجوی سال آخر:)
(مهر ۱۴۰۳)

از دیده‌ها

من و مادربزرگ

روزها در راه

دوران دانشجویی

خیلی کوتاه

شب‌های روشن

حرف حساب

گپ و گفت