یاکریـم

اسم یه پرنده، صدازدن خدا

یاکریـم

اسم یه پرنده، صدازدن خدا

خوش به حال کسانی که تعامل بلدند!

پنجشنبه, ۳۰ شهریور ۱۴۰۲، ۰۹:۰۴ ب.ظ

همیشه به آدمایی که میتونن با همه تعامل داشته باشن، حسودیم میشه. من اگه نزدیکترین فرد تو زندگیم یه خرده باهام اختلاف پیدا کنه، نمیتونم مثل سابق باهاش رفتار کنم. یه ایراد شخصیتیه. یه فاصله‌ای بین من و اون شخص ایجاد میشه که باعث میشه صداش رو نشنوم، چهره‌اش رو نبینم و طوری رفتار کنم که انگار حضور نداره. اختلافات عقیدتی و سیاسی که بماند!

موافقین ۱۱ مخالفین ۱ ۰۲/۰۶/۳۰
علیرضا

نظرات  (۸)

عه.... :((
یعنی من الان مورد حسادت شما ام ؟؟ ●~● :)))))
پاسخ:
اینطور که میگید، بله:)
راهکارش همون حدیث پیامبره دیگه
هرچه برای خود می پسندی برای دیگران هم بپسند ....

دوست داریم دیگران با اشتباهاتی که در حقشون مرتکب می شیم کنارمون بذارن ؟ علاقشون بهمون کم شه ؟ کمرنگمون کنن ؟
ادامه بدیم :)))

دوست نداریم ؟
الراحمون یرحمهم الرحمن
ببخشیم تا خدا ما و گناهانمون رو ببخشه
پاسخ:
چه نکته خوبی
گاهی با خودم فکر میکنم اگه قرار بود پدر و مادرها بابت هر کار بدی از ما دلخور بشن خیلی وقت بود طرد شده بودیم، ولی بیشتر اوقات با روی باز باهامون رو به رو میشن و چشم پوشی میکنن.
من خودم رو به چنین افرادی نزدیک میکنم تا بتونم ازشون یاد بگیرم
پاسخ:
اینم راه خوبیه. 👌
بخاطر سنتونه
گذر زمان حلش میکنه

#تجربه
پاسخ:
دیگه بزرگتر از اینی بشم که هستم؟ :)
البته نه کاملا خود به خود!
اگر مطالعه داشته باشید در مورد ارتباط موثر
و تمرین کنید حق اشتباه کردن رو برای خودتون و دیگران قائل بشید
_ توقع این رو نداشته باشید همه مثل شما دنیا رو ببینن و فکر کنن
و
در یک کلام حواستون باشه آدم ها متفاوتند!
هیچ کس بی نقص نیست و آدم های زندگیمون رو باید با نقص هاشون دوست داشته باشیم...
پاسخ:
گاهی از اینکه به بقیه نزدیک بشم، هراس دارم. خصوصاً بقیه ای که باهاشون اختلاف دارم.
میترسم بهم بی محلی کنن، یا خیال کنن دارم نقش بازی کنم!
۳۰ شهریور ۰۲ ، ۲۳:۳۰ امیررضا زرندی
حس میکنم باید یکم شُل کنی...
اینجوری خودت در عذابیا.
پاسخ:
توصیه جالبی بود :))
منم همین فکرو می کردم:)
ولی بله
از ۲۰ سالگی به بعد هر سال به اندازه ی چندسال بزرگ میشه آدم
صبور باشید و پیگیر رشد..
چون برای مراحل بعدی زندگی به شدت به این بلوغ نیاز دارید
به شدت!
پاسخ:
میدونین، راستش فکر میکنم که به اندازه ای که باید بزرگ نشدم. بعضی از هم سن و سالهام خیلی بیشتر از سن خودشون می فهمن و برام تعجب آوره. البته شاید شرایط زندگی بی تأثیر نباشه ولی به هر حال بهشون حسودی میکنم :/

ممنونم:)
همونی که آقا امیررضا گفته

سخت نگیر و بقیه رو همونطوری که هستن بپذیر. یکم سخته‌ها ولی اگه بتونی این کار رو بکنی زندگی رو هم برای خودت و هم بقیه راحت‌تر می‌کنی.
و در جواب کامنتی که به آسمان دادی هم باید بگم بله بزرگتر از این هم بشی وضعیتت بهتر می‌شه. یعنی تا ۴۰ سالگی به یک تعادلی در شخصیتت می‌رسی.
پاسخ:
باید سعی کنم. بعید میدونم موفق بشم... ولی سعی‌ام رو میکنم. 
۴۰ سالگی... وقتی با این ارقام رو به رو میشم، حس مردن بهم دست میده :((

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی