شده تکّه‌های یه سریال رو تو شبکه‌های اجتماعی نگاه نکنید، تا سر فرصت همه‌ی قسمت‌هاش رو ببینید؟ «سرزمین مادری» واسه من اینطوری بود. هروقت از تلویزیون پخش می‌شد، یا شبکه رو عوض می‌کردم، یا رومو برمی‌گردوندم که نبینم. این ماجرا ادامه داشت تا همین یکشنبه. دیگه در برابر وسوسه‌ها تاب نیاوردم و قسمت اوّل رو دیدم. به دو روز نکشیده، فصل یک رو تموم کردم. همه بیست و یک قسمتش رو. فارغ از نکات خوب یا بدش، یه چیزو خیلی پسندیدم: تلفیق موفّق تاریخ و داستان. اینطوریه که شما داستان یه پسر یتیم و آواره رو دنبال می‌کنی، همزمان برای فهمیدن بیشتر جزئیات مجبور هستی که از وقایع تاریخی اون زمان هم سردرآری. بدون هیچگونه خستگی و ملالتی. کدوم سریالو سراغ دارید که این ویژگی رو داشته باشه؟ یعنی واسه آگاهی از «تاریخ واقعی» مجبور باشی یه «قصّه غیرواقعی» رو هم موبه‌مو بدونی و یا برعکس.
