رفقا من یک چیزی را متوجه شده‌ام درباره خودم. تازگی‌ها احساس می‌کنم که باید یک جوری احساساتم را تخلیه کنم. نمی‌دانم چه جور دقیقاً، امّا باید به‌ هر قیمتی‌ که شده عصبانیتم را بریزم سر کسی یا چیزی! داد بزنم، خرابکاری کنم، چشم‌هایم را یک‌طوری کنم، دهانم را کج کنم، گریه کنم، اشک بریزم به پهنای صورت، لبخند بزنم به پهنای صورت، بخندم قاه قاه، تعجّب کنم و شاخ در بیاورم و خلاصه از اینجور کارها. خیلی حیاتی است. می‌ترسم اگر ادامه پیدا کند این وضع بلاتکلیف، یک چیزی توی سینه‌ام جمع شود و جمع شود و برسد به مرز انفجار! راه‌حلی سراغ ندارید؟