یاکریـم

اسم یه پرنده، صدازدن خدا:)

یاکریـم

اسم یه پرنده، صدازدن خدا:)

درباره پاک‌کُن

سه شنبه, ۱۵ تیر ۱۴۰۰، ۰۶:۴۶ ق.ظ

نگاهی انداختم به پیش‌نویس‌هایم. یکی از یکی مزخرف‌تر! از جمله، این:

«پاک‌کن وسیله‌ای ‌است که با آن نوشته‌هایمان را اصلاح می‌کنیم. پاک‌کن تنها نوشته‌های مداد را پاک می‌کند. از آنجا که ما آدم‌ها معمولا خطا می‌کنیم به پاک‌کن نیاز داریم. گاهی هم خطا نکرده‌ایم امّا از نوشته‌ی خود پشیمانیم و می‌خواهیم اصلاحش کنیم.

آیا می‌توان از پاک‌کن بی‌نیاز شد؟ آیا می‌شود حین نوشتن آنقدر دقت کرد که مداد نلغزد؟ ‌یا جمله‌ی نامناسبی ننویسد؟ ‌خیر! چنین میزانی از دقت وجود ندارد. کسی که حین نوشتن مدام مواظب باشد اشتباه نکند، سرانجام به بُن‌بست خواهد خورد. مثل راننده‌ای که به جای گاز، پدال ترمز را فشار بدهد. با این حال اگر هم چنین اتفاقی بیفتد و دقّتمان به حدّ اعلا برسد، باز هم از داشتن پاک‌کن بی‌نیاز نخواهیم بود؛ زیرا همیشه که تقصیر ما نیست! ممکن است مثلاً کسی به ما تنه بزند و نوشته‌مان را دچار خط‌خوردگی بکند! پس برای جبران ندانم‌کاری دیگران هم که شده، پاک‌کن لازم است.

البته پاک‌کن نوشته‌ها را پاک می‌کند، نه گفته‌ها را. سخنی که به زبان می‌آید، مثل تیر از کمان جَسته است. بارها در زندگی آرزو کرده‌ام که ای کاش فلان حرف را نمی‌زدم، ولی چه سود! سخن وقتی روی دلی نگاشته شود، گاه با هیچ پاک‌کن و غلط‌گیری زدوده نمی‌شود.

پاک‌کن فقط لغزیدن‌ها را می‌بیند. درست مثل ناظم مدرسه که دائم مراقب است بچه‌ها شاخه‌ی درختی را نشکنند یا از حیاط مدرسه خارج نشوند. بهتر این است که ناظم، دانش‌آموزان را تشویق هم بکند. ای کاش پاک کن هم فقط به اشتباهات نگارشی گیر نمی‌داد. ای کاش در زندگی، پاک‌کنی باشد که...»

یادم آمد که هرچه فکر کرده بودم، نتوانسته بودم آخرش را بنویسم! خیلی مسخره بود دیگر. خلاصه، نیمه‌تمام ماند.

موافقین ۴ مخالفین ۰ ۰۰/۰۴/۱۵
علیرضا

نظرات  (۶)

سلام.

پاک کن حداقل برای ما آدم ها مثل این میمونه که فقط صورت مسئله رو پاک کنه و تمام! وگرنه درست نمیشه.

پاسخ:
سلام به شما
نگاه متفاوتی بود... احسنت!

:) برداشتم از متن شما بود.

پاسخ:
:)
۱۵ تیر ۰۰ ، ۱۴:۱۶ هانیه معینیان

نوشته خوبی بود حیف که رهاش کردید. البته گونه نوشتاری و ساختار اگر تغییر می‌کرد شاید بهتر بود ولی نکات جالب و مهمی داشت

پاسخ:
خوشحالم که پسندیدید.
راستش «گونه نوشتاری و ساختار» رو متوجّه نشدم! دقیقاً چی رو باید تغییر بدم؟ 😅
۱۵ تیر ۰۰ ، ۱۵:۰۳ هانیه معینیان

مدل نوشتن... بلاخره ما مفاهیمی که ذهن داریم که وقتی تبدیل به کلمه و جمله میشوند ساختار خاصی دارند 

مثلا اول متن من گمان کردم که متن طنز است وقتی با ابن جمله شروع شد پاک کن وسیله ایست که با آن... ولی بعد متوجه شدم طنز نیست. و اصلا شروع متن به نظرم جمله بندی بهتری می‌توانست داشته باشد 

پاسخ:
تو کتاب نگارش دبیرستان، برای پرورش موضوع، روش‌های مختلفی داده بودند. یکی از اون روش‌ها «سؤال‌نویسی» بود؛ به این صورت که باید سؤالات مختلفی درباره‌ی موضوع مطرح کنیم و به اون‌ها پاسخ بدیم(البته شما بهتر می‌دونید، برای بقیّه‌ی دوستان عرض می‌کنم😅). مثلاً درباره همین پاک‌کن، بدیهی‌ترین سؤال اینه: «پاک‌کن چیست؟»
من سعی کردم این متن رو با روش سؤال‌نویسی گسترش بدم. قبل از نوشتنش هم هیچ احساس یا فکر اوّلیه‌ای نسبت به پاک‌کن نداشتم و هرچه بود، همان بود که موقع پاسخ‌دادن به سؤالات به ذهنم می‌رسید، درست یا غلط.
با این‌حال، با شما موافقم که متن به‌خوبی شروع نشد و در جملات بعدی، انگار حال‌وهواش عوض میشه.
از توضیحاتتون متشکّرم. :)

منم با خانم معینیان موافقم:)

پاسخ:
که اینطور! زین‌پس بیشتر دقّت می‌نمایم. :)
۱۶ تیر ۰۰ ، ۱۸:۴۹ هانیه معینیان

بله بله منم با سوال پرسیدن مشکلی نداشتم با جای سوال و نوع سوال مشکل داشتم :)

بنده هم سپاسگزارم 

پاسخ:
لطف کردید. :)

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی