رفیق شهید تو کیست؟
رفیق شهید داشتن، اگر به انحراف کشیده نشود و آدم را در تصوّرات باطل فرو نبرد، نعمت است. چراغ راه است.
از روزی که از دوره کنگره شهدا برگشتهام، با کمی اغماض میتوانم بگویم که انسان دیگری شدهام. انسانی با ظرفیت چند برابر، روحیه و انگیزه دوچندان، مقاومت در مقابل گناه و البته هنوز سردرگم و حیران...
با این حال، ارادت خاصّی به شهید آرمان علیوردی پیدا کردهام. حس میکنم صدای مرا میشنود. مگر نه اینکه شهدا زندهاند؟
پرستوی عاشق
۳ مرداد ۰۲، ۱۲:۲۹
سردرگمی و حیرانی شاید همیشه باشد...
انسان است و دوراهی ها و چند راهی های مقابلش
فقط باید از خدا خواست تا راه را نشان بدهد...
زنده اند و میشنوند.
شهدا مثل یک گلستان هستند و هر گلی عطر و رنگ و زیبایی خودش را دارد.
رفاقتتان مستدام
انسان است و دوراهی ها و چند راهی های مقابلش
فقط باید از خدا خواست تا راه را نشان بدهد...
زنده اند و میشنوند.
شهدا مثل یک گلستان هستند و هر گلی عطر و رنگ و زیبایی خودش را دارد.
رفاقتتان مستدام
علیرضا
۳ مرداد ۰۲، ۱۲:۳۹
همّتم بدرقهٔ راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم...
دقیقاً...
ممنونم.
مسعود کوثری
۳ مرداد ۰۲، ۱۴:۱۲
میگن اگر شش تا رفیق دکتر داری، هفتمیش تویی و برعکس ..
علیرضا
۳ مرداد ۰۲، ۱۴:۵۳
بگفتا من گِلی ناچیز بودم
ولیکن مدّتی با گُل نشستم...
پروانه ..
۳ مرداد ۰۲، ۱۸:۳۷
بالاخره رفتید کنگره؟
خوب بود؟
پسندیدید؟
خوب بود؟
پسندیدید؟
علیرضا
۴ مرداد ۰۲، ۲۰:۵۳
بله، خیلی خوب بود. دوباره با شهدا آشنا شدم.
۳ نظر ثبت شده